Victor Hugo en català/¡Passáu!

¡PASSÁU!

 Pusqu' he posat mos llavis en ta copa,
pusqu' en tas mans mon front he reclinat;
pus que, juntant ma boca á la tua boca,
lo dols perfum de t' ánima he gustat;

 Pus que 'm fou dat, de ton accent qu'encisa
paraulas escoltar qu' omplan mon cor;
pus que ton plany he vist y ta sonrisa,
mentres tos ulls vessavan pur amor;

 Pusque brillar he vist damunt ma testa
de ton astre amagat un hermós raig;

pusque 'l camí que prosseguir me resta
m'has adornat ah cosas do ton maig;

 Puch ja dir á mos anys que van depressa:
—«¡Passáu! ¡passáu! ¡No puch més envellir!
Enduyeu's vostres flores, que la que 's dressa
en m' ánima, no pot ningú cullir!

«Es en va qu' ab vostra ala, 'l got qu' engendra
mon pler, vulgáu vessar, pus qu' en mon pit
hi ha mes foch qu' en vosaltres freda cendra,
mes amor qu' en vosaltres mesquí olvit!»