Pàgina:Victor Hugo en català (1880).djvu/191

 ¡Oh dol!t'estimo tant qu' á ton nom sol jo ploro,
jo ploro, pus la vida es tan plena de mals,
en eix odiós desert, tu no hi tens pas ton coro
y l'arbre hon un s'asseu alsa los brots massa alts.

 Mon Deu, posáu la pau y lo goig aprop d' ella;
no turbáu pas sos jorns: per vos son ells, Senyor!
vos la devéu benehir, pus son ayma novella
á la virtut demana 'l secret de la dolsor.

 Jaume Martí.