Pàgina:Un Fandanguet en Paiporta (1867).djvu/24

Aquesta pàgina ha estat validada.
—22—
Casimiro. Cuant vullga ya pot pegar

cuatre trompaes la orquesta. (Posantse
 en facha.)

 Casimiro bálla en sinc ó sis chiques ell a-soles, y al concluir, es queda en lo mich en una postura estravagant. Marieta els dona uns bescuitets á les chiques que han ballat.

Tots. ¡Bien!..¡bien!...,¡viva!... (Palmoteo.)
Quico. Mereixes una corona....   A Casimiro.)
Gostino De pimentons y tomates....
Llorensa. ¿Qué diu el mico? ...
Casimiro.   ¿Y la mona?
Llorensa. Que m'has chafat les sabates,

y mas fet sanc en lo dit.
¡Balles de tal módo tú!
pero en fi... ¿vols un bes-cuit?

Casimiro. Millor el pendria crú. (El pren.)
Llorensa. ¡Bes-cuit crú! ¡Chesus-Maria!

¡quin gust mes particular!...

Casimiro. Si el cóus, no mel pols donar

com yo t'ha dit que el pendria.

Llorensa. No t'entenc...
Casimiro.   Pues yo tampóc.
Llorensa. ¡Pero bé te l'has menchat!
Casimiro. Me l'ha menchat cuit al fóc,

cuant yo el volia chelat....

Marieta. Aném, basta de rahóns....

que bállen les aprenentes....

Casimiro. Y nosatros entrimentes

cantarém cuatre cansóns.
Gostí te molt bóna veu.

Gostiao. Pero em fa un póc mal el peu.
Casimiro. ¡Cuants coixos ha criat Deu

que canten.... hasta en la Seu!
Mala escusa es eixa, amic.

Goslino. En tinc atra.. . de secret...  (En reserva.)

Que tú ya has fet un moset....
yo encara asperges estic.
Y el estómago me duele.