Aquesta pàgina ha estat revisada.
MARTA, ab un llum encés que deixa á la taula.
No teníu espera per res. (Plorosa.)
SEBASTIÁ
Ja'l tens aquí al Manelich, dona.
MARTA
Ja't vaig dir que quan siga l'hora estaría á punt. (Nirviosa.) Qu'es l'hora ja? Anémhi!
MANELICH
Donchs que no'ns dihém res jo y tu?
MARTA, apartánisen. Apart.
Jo no me'l! puch mirar á aquest home, què'm fa més fástich que'l Sebastiá mateix!
MANELICH, al Tomás rihent.
Li faig vergonya!
PEPA, á la Antonia.
S'hi casa per forsa!
SEBASTIÁ, rabiós y dissimulant.
Marta! Que vull que li enrahonis! Que jo t'ho mano!
MARTA, plorant.
Deu meu!
PEPA, á la Antonia.
Plora la Marta, plora!
MARTA, que ha sentit á la Pepa.
Qué hi ha de la Marta? Qué?
PEPA, rihent irónica.
Deya qu'es guapo'l teu... promés.
MARTA, rihent rabiosa γ anant al Manelich.
Manelich: míram qu'estich alegre! Míram! Míram!
