Pàgina:Plató - Diàlegs II (1925).djvu/42

22 ΧΑΡΜΙΔΗΣ δ' έγώ· πάντως γάρ ού τοΟτο σκεπτέον, δστις αυτό εΐπεν, αλλά πότερον αληθές λέγεται ή ού. ΝΟν ορθώς λέγεις, ή δ' ος. Νή Δία, ήν δ' έγώ. άλλ' εί καί εύρήσομεν αύτο οπη γε εχει, θαυμάζοιμ' άν αίνίγματι γάρ τινι έοικεν. "Οτι δή d τί γε; εφη. °Οτι ού δήπου, ήν δ' έγώ, ή τά ρήματα έφθέγξα- το, ταύτη καί ένόει δ λέγων σωφροσύνην είναι το τά αύτοΟ πράττεIV ή σύ ουδέν ήγεΐ πράττειν τον γραμματιστήν, οταν γράφη ή άναγιγνώσκη ; 'Έγωγε, ήγοΟμαι μέν ουν, εφη. Δοκεΐ ούν σοι το αύτοΟ όνομα μόνον γράφειν δ γραμματιστής καί άναγιγνώσκειν, ή υμάς τούς παΐδας διδάσκειν, ή ουδέν ήττον τά τών εχθρών έγράφετε ή τά υμέτερα καί τά τών φίλων ονόματα; Ουδέν ήττον. *Η ούν έπολυπραγμονεΐτε καί ούκ ε έσωφρονεΐτε τοΟτο δρώντες; Ουδαμώς. Καί μήν ού τά υμέτερα γε αυτών έπράττετε, εΐπερ τό γράφειν πράττειν τί έστι καί τό άναγιγνώσκειν. Άλλά μήν έ'στιν. Καί γάρ τό ϊάσθαι, ω εταίρε, καί τό οίκοδομεΐν καί τό ύφαίνειν καί τό ήτινιοΟν τέχνη δτιοΟν τών τέχνης Ιργων άπεργάζεσθαι πράττειν δήπου τί έστιν. Πάνυ γε. Tí oÜv ; ήν δ' έγώ, δοκεΐ άν σοι πόλις εδ οίκεΐσθαι ύπό τούτου τοΟ νόμου τοΟ κελεύοντος τό έαυτοΟ Ιμάτιο ν Ικαστον ύφαίνειν καί πλύνειν, καί υποδήματα σκυτο- τομεΐν, καί λήκυθον καί στλεγγίδα καί τάλλα πάντα κατά τόν 162 αυτόν λόγον, τών μέν άλλοτρίων μή άπτεσθαι, τά δέ έαυτοΟ Ικαστον έργάζεσθαί τε καί πράττειν ; Ούκ έμοιγε δοκεΐ, ή δ' δς. Άλλά μέντοι, εφην έγώ, σωφρόνως γε οίκοΟσα ευ άν οϊκοΐτο. Πώς δ' ούκ; εφη. Ούκ άρα, ήν δ' έγώ, τό τά τοιαύτα τε καί ούτω τά αύτοΟ πράττειν σωφροσύνη άν ειη. Ού φαίνεται. Ήινίττετο άρα, ώς εοικεν, δπερ άρτι έγώ ελεγον, δ λέγων τό τά αύτοΟ πράττειν σωφροσύνην είναι1 ού γάρ που b ούτω γε ήν εύήθης· ή τίνος ηλιθίου ήκουσας τουτί λέγοντος, ώ Χαρμίδη; "Ηκιστά γε, εφη, έπεί τοι καί πάνυ έδόκει σοφός εΐναι. Παντός τοίνυν μάλλον, ώς έμοί δοκεΐ, αίνιγμα αυτό προύβαλεν, ώς ον χαλεπόν τό τά αύτου πράττειν γνώναι δ τί cj "Οτι δή Τ : Εί δή BW di ό λέγων Coisl. : λέγων Β Γ || ey ευ οΐκεΐσθαι TIV ; άρκεΐσΟοα Β