Pàgina:Plató - Diàlegs II (1925).djvu/38

20 ΧΑΡΜΙΔΗΣ γε το σώμα ού το ήσύχιον, άλλα το τάχιστον καί οξύτατον κάλλιστον ον. ή γάρ; Πάνυ γε. CH δέ γε σωφροσύνη καλόν τι ήν ; Ναί. Ού τοίνυν κατά γε τό σώμα ή ήσυχιότης άν άλλ' ή ταχυτής σωφρονέστερον ειη, επειδή καλόν ή σωφρο- t σόνη. "Έοικεν, εφη. Τί δέ ; ήν δ' έγώ, εύμάθεια κάλλιον ή δυσμάθεια; Εύμάθεια. "Εστι δέ γ', εφην, ή μέν εύμάθεια ταχέως μανθάνειν, ή δέ δυσμάθεια ήσυχη καί βραδέως; Ναί. Διδάσκειν δέ άλλον ού ταχέως κάλλιον καί σφόδρα μάλλον ή ήσυχη τε καί βραδέως; Ναί. Τί δέ; άναμιμνήσκεσθαι καί μεμνήσθαι ήσυχη τε καί βραδέως κάλλιον ή σφόδρα καί τα- 160 χέως; Σφόδρ', εφη, καί ταχέως. Ή δ' άγχίνοια ουχί όξύτης τίς εστι τής ψυχής, άλλ' ουχί ησυχία; 3Αληθή. ΟύκοΟν καί τό ξυνιέναι τά λεγόμενα, καί έν γραμματιστοΟ καί κιθαριστοΟ καί άλλοθι πανταχού*, ούχ ώς ήσυχαίτατα άλλ' ώς τάχιστα εστι κάλλιστα; Ναί. 'Αλλά μήν εν γε ταΐς ζητήσεσι τής ψυχής καί τώ βουλεύεσθαι ούχ δ ήσυχιώτατος ώς έγώ οΤμαι, καί μόγις βουλευόμενός τε καί άνευρίσκων επαίνου δ ο κει άξιος b εΐναι, άλλ' δ βαστά τε καί τάχιστα τοΟτο δρών. "Εστι ταΟτα, Ιφη. ΟύκοΟν πάντα, ήν δ' έγώ, £ Χαρμίδη, ήμΐν καί τά περί τήν ψυχήν καί τά περί τό σώμα, τά τοΟ τάχους τε καί τής όξύτητος καλλίω φαίνεται ή τά τής βραδυτήτός τε καί ήσυχιότητος ; Κινδυνεύει, Ιφη. Ούκ άρα ήσυχιότης τις ή σωφροσύνη άν ειη, ούδ' ήσύχιος δ σώφρων βίος, εκ γε τούτου τοΟ λόγου, επειδή καλόν αυτόν δει εΐναι σώφρονα 3ντα. δυοΐν C γάρ δή τά έτερα, ή ούδαμοΟ ήμΐν ή πάνυ που ολιγαχοΟ αι ήσύχιοι πράξεις έν τω βίω καλλίους έφάνησαν ή αί ταχεΐαί τε καί ίσχυραί. εί δ' οδν, ω φίλε, ο" τι μάλιστα μηδέν έλάττους αι ήσύχιοι τών σφοδρών τε καί ταχειών πράξεων τυγχάνουσι καλλίους οδσαι, ουδέ ταύτη σωφροσύνη αν ειη μάλλον τι τό ήσυχη πράττειν ή τό σφόδρα τε καί ταχέως, ούτε έν βαδι- σμώ ούτε έν λέξει ού'τε άλλοθι ούδαμοΟ, ουδέ δ ήσύχιος βίος d I κόσμιος] τοΟ μή ήσυχίου σωφρονέστερος άν ειη, επειδή έν « G ήσυχιώτατος Cobet : ήσυχώτατος ΒΤ |) εβ-η ουτε... οΰτε Prisdanus : oj το .. ού rò BTIV (J c-j ουδέ corr. CoisL : ουδέν BTW i| dB κόσμιος sed. Heindorf