Pàgina:Plató - Diàlegs II (1925).djvu/30

ιό ΧΑΡΜΙΔΗΣ αμα καί τήν κεφαλήν θεραπεύειν, ει μέλλοι καί τα τών ομμά- iC των εδ εχειν* καί αυ το τήν κεφαλήν οΐεσθαι civ ποτε θερα- πεΟσαι αυτήν έφ' εαυτής άνευ ολου τοΟ σώματος πολλή ν ανοιαν εΐναι. εκ δή τούτου τοΟ λόγου διαίταις επί παν το σώμα τρεπόμενοι μετά τοΟ ολου τό μέρος έπιχειροΟσι θερα- πεύειν τε καί ιοΕσθαι* ή ούκ ήσθησαι οτι ταΟτα οΰτως λέγουσί τε καί έχει" Πάνυ γε, εφη. Ούκουν καλώς σοι δοκεΐ λέγε- σθαι καί άποδέχει τόν λόγον ; Πάντων μάλιστα, εφη. d Κάγώ άκουσας αύτοΟ έπαινέσαντος άνεθάρρησά τε, καί μοι κατά σμικρόν πάλιν ή θρασύτης ξυνηγείρετο, καί άνεζωπυ- ρούμην. καί εΐπον ΤοιοΟτον τοίνυν εστίν, ώ Χαρμίδη, καί τό ταύτης της επωδής, εμαθον δ' αυτήν έγώ εκεί επί στρατειας παρά τίνος τών Θρακών τών Ζαλμόξιδος ιατρών, οΤ λέγονται καί άπαθανατίζειν. έλεγε δέ ó Θράξ οϋτος, δτι ταΟτα μεν [ιατροί] οι "Ελληνες, α νΟν δή έγώ ελεγον, καλώς λέγοιεν άλλα Ζάλμοξις, Ιφη, λέγει ó ημέτερος βασιλεύς, θεός ών, δτι € ώσπερ Οφθαλμούς άνευ κεφαλής ού δεΐ επιχειρεί ν ιασθαι ουδέ κεφαλήν άνευ σώματος, ούτως ουδέ σώμα άνευ ψυχής, αλλά τούτο καί αΐτιον εΐη τοΟ διαφεύγειν τούς παρά τοίς "Ελλησιν Ιατρούς τά πολλά νοσήματα, δτι τό ολου άγνοοΐεν ου δέοι τήν έπιμέλειαν ποιεΐσθαι, ο$ μή καλώς Ιχοντος αδύνατον εΐη τό μέρος ε3 Ιχειν. πάντα γάρ Ιφη έκ τής ψυχής ώρμήσθαι καί τά κακά καί τά αγαθά τώ σώματι καί παντί τώ άνθρώπω, καί εκείθεν έπιρρείν ώσπερ έκ τής κεφαλής επί τά όμματα· 157 δεΐν οδν έκεΐνο καί πρώτον καί μάλιστα θεραπεύειν, εί μέλλει καί τά τής κεφαλής καί τά τοΟ άλλου σώματος καλώς εχειν, θεραπεύεσθαι δέ τήν ψυχήν εφη, ώ μακάριε, έπωδαΐς τισί* τάς δ' έπωδάς ταύτας τούς λόγους εΐναι τούς καλούς* έκ δέ τών τοιούτων λόγων εν ταΐς ψυχαΐς σωφροσύνην έγγίγνεσθαι, ής εγγενομένης καί παρούσης ράδιον ήδη εΐναι τήν ύγίειαν b καί τή κεφαλή καί τώ αλλω σώματι πορίζειν. διδάσκων ουν fi ποτε TW ·. πόθεν Β d $ ζαλμόξιδος Β : ζαμόλξιδος Tb || i-¡ ιατροί sed. Cobet J) ¿8 ζάλμοξιςΒ : ζάμολξις Tb