han esser en esser huma,[1] quant mes coue que hajen esser en alcuna altra cosa en la qual se couenguen e que no s contrasten; la qual cosa es Deu. E si Deus res no era, seguir sia que sauiesa e amor no s couenguessen mils ab esser on no s poguessen contrastar, que ab esser on se poguessen contrastar;[2] e aço es impossibil, per la qual impossibilitat es prouat que Deus es.
AMOR e perfeccio se couenen ab esser; e esser e perfeccio se couenen, e no esser e defayliment se couenen.[3] On si no esser e defayliment se couenen ab esser e ab accabament[4] en hom e en les altres coses qui son en lo mon, quant mes, sens tota comparacio, se coue que esser e accabament[5] se couenguen en alcuna cosa[6] on no sia no esser ne defayliment. E si aço no era enaxi, seguir sia que esser e accabament no s porien couenir en nuyla cosa sens que no hi fos lur contrari, ço es, no esser e defayliment; e aço es impossibil, per la qual impossibilitat es donada demostrança al huma[7] enteniment que Deus es, en lo qual no hi ha[8] no esser ne defayliment, e en lo qual es esser e accabament; e en hom e en totes les altres
