Pàgina:La tramontana (1899).djvu/31

Aquesta pàgina ha estat revisada.
Dor. ¡Oué capitols! ¿Qué portas al matrimoni?
Ern. ¿Y tú, Caritat?
Car. ¿Jo? El méu amor per en Janet.
Jan. Y jo la meva estimació á Caritat. ¿Vos sembla poch?
Ign. ¡Ditxós qui porta tant!
Dor. Del amor no se 'n fan capitols, sinó de lo que un té.
Jan. Jo tinch aquet vestit nou que m' ha regalat l' amo, lo vell, cuatre camisas, sis mocadors...
Ram. No: ne tens una dotzena.
Jan. Sis, no més.
Ram. Dotze, perque jo 't regalo l' altre mitja dotzena.
Jan. Ni 'l rey tindrá tanta roba blanca com jo.
Mar. Jo regalo á la nuvia un mocador de pita.
Dor. Casi, casi podríaho ferne de capitols.
Ern. ¿Que no 'ls hi donéu las gracias?
Ram. Ja están donadas.
Dor. Anem á que l' amo os vegi y li dirém lo regalo que os fan aquets senyors.
Ram. Nosaltres vos acompanyem.
(Se 'n van tots menos Ignés y Ernestina.)



ESCENA X
IGNÉS y ERNESTINA.


Ern. Padrina, ¿no aneu á mudarvos? No tindréu temps, perque dins de poch vindrá 'l notari per la firma dels capitols.
Ign. No 'm mudo perque no vull véurer la ceremonia.
Ern. ¿Per qué, Padrina?
Ign. Perque á aquesta casa sols jo sé llegir en lo téu cor, y en ell hi veig escrit: tristesa.
Ern. Sí estich contenta.
Ign. La teva alegria fa plorar. Tú 't casas ab un home á qui no estimas, perque 'l téu cor apertany á un altre.
Ern. Es cert: més, ¿qué puch fer? Cuan se va pactar lo meu casament ab l' heréu Fornellá, no conexía á n' en Rafel. Sé que m' estima; pero no sols no m' ho ha dit may, sinó que ha desaparegut del poble.
Ign. Ha tornat.
Ern. ¿Ha tornat? ¿L' heu vist?
Ign. Lo cor es un nin que no sab fingir y 's descubreix!