Pàgina:Francesc Palanca - El Sol de Russafa.pdf/19

Aquesta pàgina ha estat validada.
Sarg. Lo mismo

digo yo: que Dios me guarde
de usté por siglos de siglos.

Chero. ¿Qué s'ofrese?
Sarg. (Habrá sopenco!)

Señó arcarde, aqui venimos
mandaos por er gobierno...

Chero. Sí siñor, me lo imaquino.

(Lo manco em pòrta el deploma
d'embacador ó menistro.)

Sarg. En busca de un desertor

que está por aquí escondío.

Chero. (¡Un desertor! ¿Si será ...?)
Sarg. Visente Ramos.
Chero. (¡Lo pillo!)
Sarg. Y es natural de este pueblo.
Chero. ¡Oy! natural y vesino,

y se llama álias Toñina;
mire usté si es conosido.

Sarg. Pues bien: para acreditar

que yo vengo á perseguirlo,
traigo esta órden der Gobierno
escrita en forma de ofisio.

(Entreganli un plec.)
Chero. Corriente: en ella me dise,
(Despues de llechirlo.),
sarquento, que li dé ausilio.

(Ay Visiente, d'esta hecha
no hiá remey, ta fosilo!)
Mire vostet, el que busca,
siñor sarquento, es un pillo,
y no han de pasar dos horas
sin que lo hagamos coquido.
Vostet quedará aloixao
aquí mesmo, en el molino.
Chè, Gòri, agarra eixos trastos
y éntratelos dins.

A un llaurador que ix al mateix temps del molí, el cual entra dins el morral y el fusil del sargento.