Pàgina:Cansons de la terra (1871).djvu/76

Aquesta pàgina ha estat validada.

E ra bela Fiurensa
A s'è lassaja rubè.
An cò di lì sett'agn,
Galant l'è rivà lì.
Tun tun, picca a ra porta,
Fiurensa avnì a drubì.—
Ra mama a i fa risposta:
—Fiurensa qui an j'è pì,
Fiurensa r'è stèe rubaja
Dai gran Mori Sarazin.
I r'han minaja via,
Minàja ant ïn castè:
Sett'agn l'è che Fiurensa
Chirra ra stà csì ben.—
—Dème le mie camise,
Cun la lansa e ra spà:
Avôi andèe truèe Fiurensa
Si duveiss murì pir strà.—
Quandi l'è stà pir meza strà
Ant ina lavandera s'è riscuntrà.
—O, ra bela lavandera,
Cme si dmanda quel castè?
—Quel castè si dumanda
Di gran Mori Sarazin:
Drenta u j'è Fiurensa,
Ma chirra ra sta csì ben!—
—Sa vi dig, bela lavandera,
Cma faròne andrèe drent?—
—Trhevi li vost vistì,
Vistìv da piligrin.—
—Vi dig, bela Fiurensa,
M'aureisse fèe an pò d'ben?
O fèe dir ben Fiurensa
A ïn dî vost pais.—
—Ma se i ausilin di l'aria
Fin-nha qui i'n poru vurèe,
Cme mai ïn d'ir me pais
Fin-nha qui u pô rivèe?

(Canti Monferrini.— Ferraro.)