Estant en eixas rahons — l' infant sent plorar la dida:
ja se 'n puja escala amunt — ab una gran alegria.
Se me 'l veu dins del bressol — dins del bressol fent joguinas.
—¡Válgam la Mare de Dèu! — ¡Válgam la Verge Maria!
Variants.
Vers 1.
Allá en lo palau del rey — un gran convit n' hi havia.
Vers 3.
Don Dalmau no vol dormir — ni ab bressol ni ab cadira,
sino á la bora del foch — y á la falda de la dida.
Vers 5.
La dida feya un gran foch — de llenya verda d' alzina.
Vers 14.
—N' he perdut un volqueret — lo mes bo que 'l rey tenia.
Vers 16.
—Dels volquerets qu' he perdut — no 'n venen á cap botiga.
Vers 29.
Y al entrant del quarto hi véu — la hermosa Verge Maria:
— Véuse aquí dida l' infant — mes bonich que no 'l teniau.
NOTAS.
Eixa cansó es de las que serveixen pera fer dormir las criaturas y que se 'n diuhen de bressol.
