La molinera
LA MOLINERA.
Fadrins que hi anéu
al pla de Llovera
comanáu l' amor
á la molinera,
ay!
á la molinera.
Una xica 'n tè
qu' es molt falaguera
sab cuyná' y pastar
de tota manera, etc.
Tambè sab brodar
mocadors de seda
y ara 'n broda un
á la portuguesa, etc.
Dintre 'l mocador
hi es pintada ella.
Matí de Nadal
ella es matinera, etc.
Ja se 'n va á n' al hort
á regar la menta.
Son galant ho véu
tambè se n' hi entra, etc.
—Deu la guart, amor,
que sou matinera.
—Encara ho es mes
lo qui me hi espera, etc.
Si jo d' aymadors
ne tinch mes de trenta
no 'n tinch sino un
qu' es la meva prenda.» etc.
Quan diu aixó, d' ell
l' amor se referma,
li 'n tira un pom d' or
dessobre la menta, etc.
Un pom d' or que n' es
la primera prenda.
—Tornarè mes tart
ó á la vespradeta, etc.
—Pares dormirán
jo estarè soleta.»
Son galant hi va
á la última horeta, etc.
Son amor ho sab
li obra la porteta.
Son pare qu' ho sent
de cop se desperta, etc.
—Ay que será aixó
muller, no sens fressa?
—Aixó será 'l gat
que busca ratetas, etc.
Qui 'ls poguès sentir
quan se despedeixen.
Llágrimas dels ulls
cara avall ne llensan, etc.
Tambè sab brodar—molt bè á la francesa
y ara brodará—á la portuguesa.